چرا آمریکا ماندنی است و چرا جمهوری اسلامی محکوم به فناست .

تاکنون موارد زیادی پیش آمده که مسئولان جمهوری اسلامی ادعای بی سند و مدرکی را ارائه داده اند. همین اخیراً نقدی ادعا کرد که ما آمریکا را روی پل برده ایم و همین روزهاست که آن را ضربه کنیم. این ادعا که صد البته در جای خود "مرغ پخته" را در قابلمه به خنده وا می دارد نشاندهنده عمق جهالت و نادانی این قبیل مسئولان نا مسئول است. اگر قرار باشد از میان جمهوری اسلامی و سیستم حاکمیت آمریکا یکیشان از بین برود، حتمن جمهوری اسلامی اول خواهد بود. برای این ادعا می توان هزاران دلیل ارائه کرد اما من در این نوشتار قصد دارم تنها به یک مورد اشاره کنم : وقایع چند روز اخیر آمریکا، متعاقب بمبگذاری در مسابقه ماراتون بوستون نشانگر خوبی برای این ادعاست. در طول چند روز اخیر تمامی رسانه ها ( همان که رکن چهارم دموکراسی می نامندشان ) و به طریق اولیف مردم، در جریان جزء به جزء وقایع بوده و هستند. از قربانیان حادثه و خانواده های آنان و دوستان آنان و تمامی کسانی که به نحوی درگیر این ماجرا بوده اند تا مقامات سیاسی و انتظامی همه و همه برای مردم شناخته شده هستند. چیزی مخفی نیست چرا که تا جایی که به امنیت عمومی و به روند تحقیقات لطمه نزند ارزش مخفی نگه داشته شدن ندارد. نگاهی به چند حادثه اخیر در مورد"دانشمندان" هسته ای و بمبگذاری های پی در پی در تهران نشان می دهد که جمهوری اسلامی طاقت و ظرفیت شفافیت ندارد. هیچ چیز برای مردم شفاف نبوده و نیست. معلوم نیست چگونه متهمان دستگیر شدند، محاکمه شدند و حتا به پای چوبه دار رفتند. امثال نقدی و مصلحی یا بسیار کووته فکر و کوچک مغز و احمق هستند یا بسیار کلاش و حقه باز که در هر دو حالت تکلیف حاکمیتی که متکی به چنین افرادی باشد روشن است. در جایی که تمامی رسانه های تصویری و رادیویی و اینترنتی در آمریکا در حال پخش جزء به جزء تحولات این ساعت ها هستند و تمامی مردم دنیا در جریان وقایع، هنوز جمهوری اسلامی نمی تواند برای یک بار هم که شده ثابت کند که مثلاً یک نفر، جاسوس است، خرابکار است، تروریست است یا حتا دزد و سرگردنه بگیر! اینجاست که می توان به صراحت اعلام کرد که : آمریکا و سیستم حاکمیتی آمریکا حتمن ماندنی است و حاکمیت کثیف جمهوری اسلامی حتمن رفتنی  است. دیر و زود دارد، اما مطمئناً سوخت و سوز ندارد