مبارزه با رژیم دیکتاتوری حاکم، البته سخت است و صد البته که مرد عمل می خواهد . این مبارزه بدون پرداخت بها نیست و تا همین الآن هم مردم ایران بهای سنگینی برای آن پرداخته اند . بهای سنگینی که شامل هزاران هزار جانباخته و ده ها هزار زندانی و اعدام و فرار و تبعید و ... بوده و هست . اوضاع و احوال بد اقتصادی و سختی معیشت و نابرابری اجتماعی و بی اعتباری جهانی و رواج خرافات و بی فرهنگی و ... هم بخش دیگری از این بها بوده که تاکنون مردم ایران با گوشت و پوست و استخوان خود آن را پرداخته و هنوز هم دارند می پردازند . این مردم همواره نشان داده اند تا فرصتی پیش می آید از آن استفاده کرده و مخالفت خود را با نظام ولایت فقیه حاکم بر کشورشان اعلام می دارند . اینک اما روزی است که باید به جنبه دیگری از این مبارزه پرداخت : جنبه ای که در آن ، بی عملی بهترین روش مبارزه است . روز دوازدهم اسفند که مصادف است با برگزاری انتخابات فرمایشی رژیم، یکی از بهترین جنبه های این نوع مبارزه است . کافی است مردم تا جایی که می توانند و امکان دارند هیچ کاری نکنند. حتا قدم از قدم برندارند و از منزل هم خارج نشوند . به همین سادگی ! هر نوع بیرون آمدن از منزل در روز انتخابات - اگر به منظور شرکت در خیمه شب بازی رژیم نباشد و اگر الزام آنچنانی نداشته باشد - تنها و تنها در حکم آش نخورده و دهن سوخته است. پر کردن و شلوغ کردن صحنه های رسانه "غیر ملی" و مصداق این شعار شدن است که : این همه لشکر آمده، به عشق رهبر آمده ! این شعار تنها برازنده کسانی است که واقعاً خود را ابواب جمعی ولایت فقیه می دانند و با ادامه وضع موجود مشکلی ندارند. پس اگر نمی خواهیم از حضورمان در خیابان سوء استفاده کنند و اگر نمی خواهیم در انتخابات از پیش تعیین شده شرکت کنیم فقط و فقط کافی است در منزل بمانیم و به خودمان استراحت بدهیم . همین
خودمان را تبدیل به لشکر آ سید علی خامنه ای نکنیم
No comments:
Post a Comment